Toon van der Donk
Toon, de koning van de zomerfeesten
Café De Hertog: Rijk van vrije jongens, kampers en Groesbekers
Binnen is het al lang gezellig. Goede muziek, van de Showstars bijvoorbeeld. Heerlijk om op te dansen, om mee te zingen en als locomotief voor de zoveelste polonaise. Café De Hertog in de Hertogstraat. Jaren 60, 70. “Hé doe ze nog eens keer vol van mij !”
Tekst: Hans Jacobs
Later komen The Sunstreams, de Bullen, en in hun kielzog stromen de Groesbekers het café van Toon van der Donk binnen. Den Hertog als ambassade van Groesbeek in de stad, in Nijmegen. Bouwvak- kers, koppelbazen, de vrije jongens, de mannen en vrouwen van het kamp, de benedenstad, het Waterkwartier en wijde omgeving. Hét volkscafé van Nijmegen.
De Vierdaagse van 1973 of 1974, de meningen zijn verdeeld, maar het succes is enorm. Toon besluit om op de Dag van Groesbeek, de derde dag van de grote internationale wandelmars zijn kroonjuwelen The Sunstreams buiten op straat te laten spelen. Een gouden greep. Je kunt de overkant van de Hertogstraat niet meer bereiken, zo vol is het. Tafeltjes moesten lang van te voren gereserveerd worden. De grens van de Groesbeekse heuvelen wordt muzikaal door Wim (de Bul) Liebers verplaatst naar de Hertogstraat. Buurman de Wildcen- trale wordt overgehaald om halve hanen te verkopen. “Ze konden de kiepen niet aangesleept krijgen.”
Toon van der Donk komt uit een echt horecageslacht. Van oor- sprong is er het café aan de Daalseweg, later het hotel Den Hertog aan de Hertogstraat. Toon neemt de zaak over en pa en ma worden de ambassadeurs van het beroemde L’Ambassadeur. Na de brand
in 1970 wordt Den Hertog alleen café. Een bijzonder café. Berucht
in bepaalde kringen van Nijmegen: “Er werd veel over gekletst, maar het was lang zo erg niet. Dat je mannen in het café tegenkwam
met een dikke bobbel onder de jas... We hadden de naam, maar er gebeurde niks. We losten het altijd zelf op ‘Hé, doe eens een beetje rustig aan...’ Dat was genoeg.” Verhalen uit het hart van het café. “Toon, ik mis hem nog elke dag.” En dat zegt genoeg. Ouwe kroegtij- gers van weleer roemen de to e sfeer in het café. “Hé wat mot je van m’n wief? Ruw, ruig, maar vooral leuk.”
Boney M.
Het succes van de Dag van Groesbeek is enorm. Op de plaats waar
nu het pannenkoekenrestaurant is en Bolzano de ijssalon laat Toon een grote tent neerzetten en Leo Lucassen (“Toon had lef”) zorgt voor de muziek: George Baker, Boney M. In de zalen achter het café worden grootse bruiloften gevierd. Zeker als de families van het kamp of de koppelbazen wat te vieren hadden gingen alle gouden- en glitterregisters in adembenemende schoonheid open.
Terwijl de stad in de jaren tachtig steeds meer in de greep van de Engelstalige muziek komt, de kroegen zich verjongen en de Zomer- feeesten de stad een week lang in de greep hebben, blijft café Den Hertog het machtige bolwerk van de gewone, volkse Nijmegenaren. Tot Toon besluit een einde te maken aan zijn leven.
Er valt een diepe stilte. Op de achtergrond klinkt zacht: ...‘Hoor je het ruisen der golven...’
Wat een geweldig leuk artikel van Uit Nijmegen, vooal als je die tijd hebt meegemaakt.
Bron/Credits
Uit Nijmegen uitgave Juni16
Comments (12)
Lilian
Had er zelf ook al last van dat ik niet teveel zaken opschrijf, omdat iedereen dat zou kunnen lezen. De broer die nog leeft is inderdaad de broer die zwaar gehandicapt is. Hij woont inderdaad in een woonvorm voor gehandicapten. Hij heeft iedereen van zijn gezin overleefd, terwijl de verwachting was dat hij niet oud zou worden, Sandra en ik zoeken hem iedere maand op (hij woont op een uur rijden van ons). Wij hebben mijn moeder beloofd er voor hem te zijn en dat doen we met liefde. Sandra woont nog steeds in Arnhem en ik woon zo’n 27 jaar in Huissen. Ik vind het nog steeds bijzonder om op deze manier je gesproken te hebben.
Walter
Toon en mijn moeder gingen snel samenwonen aan de Bloemerstraat. Café Bar Billardpaleis was, net als l’ambasadeur en De Hertog een begrip in Nijmegen.
Sandra en Lilian Heukeshoven en Claudia van der Donk waren mijn nieuwe nichtjes Toon jr. en Nelly waren mijn nieuwe broer en zus. In 1978 overleed mijn moeder en alle contacten met de familie van der Donk verwaterde.
De zomerfeesten aan de Hertogstraat, later ook met de feesttent op het Kelfkensbos en het feestplein de Eiermarkt zal ik nooit vergeten.
De familie ook niet.
Jan Van Hout
BVD
Jan
024 Nijmegen
dat is weer even geleden.
Hij is overleden op 26 oktober 1982
Lilian Willemsen-Heukeshoven
Leuk stuk om te lezen, maar Toon van der Donk is overleden op 26 oktober 1983 en niet 1982.
De brand was niet in 1970. Was in de nacht van 31 december op 1 januari. Jaartal in ieder geval vanaf 1972. Ik was erbij en mijn oma, moeder van Toon (ik ben dochter van zijn zus Nelly) was al overleden. Oma is gestorven 11 februari 1972, dus de brand was later. Na de brand was De Hertog niet alleen café, maar het had nog steeds een zaal voor feesten en bruiloften. Het waren inderdaad mooie tijden, ik werkte tijdens de zomerfeesten in de genoemde tent en buiten voor het café. En als het Jan van Hout sr. is die hierboven gereageerd heeft, werkte hij ook bij Toon net zoals zijn vrouw Mientje.
Walter
Lang, lang geleden toen ik amper 10 jaar oud was kregen mijn moeder Toos en jou opa Toon sr. een relatie.
Nu, ongeveer 47 jaar later, kom ik deze 024Nijmegen terugblik over de Koning van de Zomerfeesten tegen. Geweldig.
Ik heb er een korte notitie bijgeschreven.
Leuk om jou na zoveel jaren, hier te ontmoeten. Ik ben benieuwd of je mij, mijn broer Peter en mijn moeder nog kunt herinneren.
Lilian
Wat bijzonder leuk dat je gereageerd hebt. Soms vraag je je af hoe dingen samen komen. We hebben dus rond dezelfde tijd op deze pagina het stuk van Toon en De Hertog gelezen. Sandra en ik kunnen ons jullie zeker nog herinneren. Jij was de jongste (beetje mijn leeftijd, ik ben 55) en jouw broer Peter was wat ouder. Wat wij ons beiden nog van jouw moeder, voor ons tante Toos, herinneren, was dat ze een ontzettend lieve vrouw was. Jammer dat alles zo gelopen is. Toevallig hebben Sandra en ik vorige maand een nostalgische tocht door Nijmegen gemaakt. We begonnen bij de plaats waar de Hertog zat. Toen naar de Waal kade naar de plaats waar opa en oma van vaders kant (Heukeshoven) café De Oude Toelast hadden. Toen via Kronenburgpark (waar wij gingen spelen als we bij opa’s en oma’s waren) naar de Bloemerstraat, waar het Biljartpaleis zat, tegenover flat van oma Hekeshoven en tegenover flat waar jullie woonden. Vervolgens zijn we langs het pand gelopen waar de L’Ambassadeur zat. Het was bijzonder leuke dag met warme herinneringen aan het door mijn ouders zo geliefde Nijmegen. Zij leven beiden niet meer. Mijn vader is 30 jaar geleden overleden en mijn moeder 4 jaar geleden. Alleen de jongste zoon van de kinderen van Toon sr, leeft nog. Sandra en ik zoeken hem nog elke maand op. Maar Walter om op jouw vraag antwoord te geven, Sandra en ik kunnen jullie dus zeker nog herinneren en denken met warme gevoelens terug aan die tijd..
Walter
Ik ken jou niet. Marian heb ik ergens vorig jaar gesproken bij de Aldi in Wijchen. Zij kende mij en mijn familie nog wel. Het was een kort gesprekje in de loop tijdens het boodschappen doen. Ik herkende haar al veel eerder maar had haar nooit aangesproken. Ze was heel vriendelijk en aardig. De laatste tijd kom ik vanwege Corona, nauwelijks nog bij de Aldi, ik heb haar daardoor ook niet meer gezien. Het is misschien wel leuk om haar dit internet verhaal te vertellen. De wereld lijkt weer heel klein te zijn.
vriendelijke groet,
Walter
Jilldis Mulders- Lodenstijn
(Ik ben een nichtje van marian)
Lilian
Heb reactie op jou niet als antwoord op jou achter gelaten, maar per ongeluk als nieuw bericht. Kijk maar even.
Walter
Walter
Wat heerlijk om terug te kijken op die heerlijke jaren 70. Zojuist heb ik een heel stuk, gericht aan jou weggeschreven. De tekst heb ik toch maar verwijderd omdat re veel privacy gevoelige dingen in stonden over mijn persoon.
Dat je pa Theo was overleden, heb ik nog meegekregen. Je moeder is wat recenter, dus dat wist ik niet. Alsnog gecondoleerd.
Tot de corona uitbraak kwam ik regelmatig Marian van der Donk en haar zus tegen bij de supermarkt hier in Wijchen. Ze weet nog veel, maar praat niet zoveel. Dat zal wel door de leeftijd komen.
Wie bedoel je met de jongste zoon van de kinderen van Toon sr.? Ik weet dat Nel en Toon nog een zwaar gehandicapte broer hadden. Die heb ik nooit ontmoet en woonde in een woonvorm voor gehandicapten.
Wonen jullie nog in Arnhem?