Happy birthday to me, helaas is het leven niet altijd een feestje...

Hallo allemaal,

Ja daar zitten we dan…al 11 dagen in een nieuw levensjaar.

11 dagen geleden, was het precies 42 jaar geleden dat ik werd geboren…de wereld is de schok nog steeds niet te boven 😉.

Niet alleen de wereld is geschokt, ik word er ook niet bepaald blij van moet ik zeggen.

Vandaag is het ook de dag dat mijn moeder overleed…al 24 jaar moet ik haar missen ☹ en geloof me, ik mis haar elke dag en er gaat ook geen dag voorbij dat ik niet aan haar denk.

Maar dat ouder worden vind ik nog wel een ding hoor (het is niet eens een dingetje meer).

Vroeger vond ik het eng om oud te worden want dan ging je dood, nachtenlang dat ik niet kon slapen of uithuilde bij mijn zus omdat ik niet oud wilde worden. Maar dat zijn de kinderlijke gedachtes die je dan nog hebt, je beseft je dan nog niet dat elke dag een cadeautje is.

Mijn vader riep altijd, als je jong bent dan kun je, maar als je oud bent dan moet je….en dat ging ik pas later beseffen.

Mijn moeder daarintegen was nog veel optimistischer en die zei altijd, wie niet oud wil worden die moet zich jong verhangen.

Nu is het niet meer zo dat ik niet oud wil worden, het is niet zo dat ik elke dag baal van mijn leeftijd, of dat ik me oud voel (ik spring en denk nog steeds alsof ik 20 ben)..maar als ik in de spiegel kijk denk ik toch weleens : nou Sis je kriegt een aardig oud kupke .


Godzijdank (afkloppen) valt het met de kwaaltjes nog wel mee.

Dat ik af en toe wegdroom op de scooter, dat ik een nummerbord van iets dichterbij moet bekijken en dat ik af en toe niet meer weet wat ik gezegd heb dat neem ik maar op de koop toe.

Soms is dat nog handig ook om dingen aan je leeftijd toe te schrijven (wacht maar tot jij 42 bent 😉).

Mijn verjaardag vier ik al jaren niet meer, het is er toen ingeslopen om het niet te vieren en daar voel ik me nog steeds goed bij.

Gelukkig word ik ondanks dat ik geen verjaardag geef, niet vergeten..en dat voelt nog veel beter 😊.

Zo af en toe ben ik nog weleens jarig als ik op stap ben, en das dan een extra feestjes, mijn vrienden geven me de cadeautjes gewoon als ik bij hun kom (of zoals ik al zei, jarig ben als ik aan de boswandeling hang en dan bijna moet huilen omdat ik het zo lief vind 😊), en de apjes, Facebookberichtjes, Snapchatjes, kaartjes en telefoontjes doen me natuurlijk ook goed.

Natuurlijk is het voor mijn kinderen anders, kan ze niet het huis uit sturen en weer naar binnen halen als mijn verjaardag voorbij is. 
Dus we eten taart en meestal nemen mijn zoon en schoondochter, mij en mijn dochter (die 3 maart jarig is) dan mee ergens naar toe (altijd supergezellig).

Dit jaar werd het Berg en Dal waar het alom bekende pannenkoekenhuis de Heksendans staat.

Ik was er ooit eens binnen geweest toen ik 15 was, en toen kregen we van school een beker warme chocolademelk ( na een wandeling van 2 uur door het vieze modderige bos, terwijl de regen met bakken naar beneden kwam en er dan ook nog op die chocolademelk een vies velletje bleek te zitten i.p.v slagroom).

Kortom ik had er zin in, maar hoopte wel wat nieuwe herinneringen te maken.

Nou we kwamen daar binnen, vriendelijke bediening, leuk ingericht, het was rond 7 uur dus er zat bijna niemand.

Wel zat er een oud vrouwtje een pannenkoek weg te werken, maar toen ik vriendelijk naar haar lachte begon ik me af te vragen of ze niet gewoon bij het interieur hoorde.

Zo wat een heks was dat !
Een lachje terug kon er niet vanaf en de blik die ze me gaf sprak boekdelen, dus ik liep gauw achter de kids aan naar de tafel waar we ons opmaakte voor een 3 gangenmenu (voordat ik zelf op het menu zou verschijnen..knibbel knabbel afijn je snapt het).

De eerste gang was een lekkere tomatensoep met in elk kopje 3 gehaktballetjes (ideaal, kijk je elkaar in ieder geval niet de ballen uit de soep), daarna konden we kiezen uit een kaas, spek of appelpannekoek of een combi van die gerechten en ook die smaakte erg goed, en als laatste kregen we ijs….en superlief geregeld kregen mijn dochter en ik elk een sterretje in het ijs voor onze verjaardag (helaas toen ik net een  foto wilde maken, klikte..was het sterretje uit..had ik weer).

Maar het sterretje was niet het enige extraatje wat ik kreeg.
Er hing namelijk een televisie en die stond op 1 of andere classic zender…de jaren 80 muziek vloog me om de oren en ik voelde me met elk liedje ouder worden.
Vooral als je kinderen je steeds vragen welk nummer het is en wie het zingt en of de artiest(e) nog wel leeft.

Ook wel grappig is als er een man aan een tafel zit en steeds omkijkt omdat Sabrina erop was met Boys…schijnbaar was meneer de schok nog niet te boven van het jaren 80 schandaal of wilde hij gewoon de tepel nog eens zien. Maar dat zijn blik niet gericht was op mijn pannenkoek dat was wel duidelijk.

Muziek was wel erg lekker hoor, hou er nog steeds van die jaren 80 sound.
Die krijg je nooit meer terug.

Na een uurtje waren we klaar (moest ook wel want ze sloten om 8 uur), vroegen we om een (ik wou schrijven bodybag haha) om een doggybag (want dat word steeds normaler en dochterlief kreeg de pannenkoek niet helemaal op), en ging ik vol goeie, nieuwe en vooral lekkere herinneringen de deur uit (met in mijn zak nog een halve schaal gelukskoekjes die ik mee mocht nemen (zaten zelfs 2 briefjes in 1 koekje, had ik ff mazzel).

Maar de Heksendans gaan we dus vaker bezoeken en je kunt er ook pannenkoeken afhalen (gratis tip ! 😉).

Misschien kun je dat vandaag nog doen, want het is nationale pannekoekendag.

Ik heb me er nog niet in verdiept wat het nou precies is, waar het vandaan komt en wat je moet doen.

Oke waarschijnlijk “pannenkoeken eten blondie (alhoewel ik ook genoeg pannenkoeken ken die hun eigen speciale dag verdienen)…maarja het is ook nationale mutsendag (jaja vagina-dag) en zelfs internationale uitslaapdag dus dat uitslapen heb ik gemist en over die muts gaan we het niet hebben 😝.

Ik ga nog maar ff lekker op de bank hangen voor ik straks weer aan het eten kan beginnen…ff wat quality time met mezelf, daar worden ik en ik altijd wel blij van.

De mensen in dit geval ook want mijn ene oog is ontstoken ☹ mijn lachrimpeltjes (wat dus gewoon asociale kraaiepoten zijn ssttt) komen nu extra naar voren door het vochtzakje onder mijn oog. En nou is dat niet zo heel erg, maar die chagerijnige kop die ik erbij trek omdat het me irriteert, kan mensen nogal afschrikken.

Geloof me zelfs Snapchat heeft geen geschikt filter voor mij vandaag 😉.

Ik wens jullie allemaal alvast een heel fijn weekend en vergeet niet… hoe mooier de zonsondergang, hoe sneller hij voorbij is….dus geniet van elk moment ook al is hij nog zo klein, overhaast geen dingen want des te sneller zijn ze voorbij, impulsiviteit is leuk maar zelden blijvend, en risico’s neem je met je hart maar vergeet niet dat je intuïtie ook een stem heeft en niet bang is om die te gebruiken (je hoeft alleen maar te luisteren).

Groetjes Sissi