Ik geloof dat....
Sissi
Even voorstellen...
Hallo allemaal,
Het is me het weekje wel weer geweest..waar moet ik in hemelsnaam beginnen š
Onzin, want het is nog steeds rustig.
Nouja rustig, als je ziet wat er allemaal gebeurd, dan kun je het niet rustig noemen.
Je valt tegenwoordig van de ene ellende in de andere en steeds is het weer zoeken naar dat lichtpuntje in de duisternis.
Ga ik nu alle ellende opnoemen ? Nee dat was ik niet van plan.
Maar het laat me natuurlijk niet koud wat er in Barcelona is gebeurd, het laat me niet koud hoe mensen tegenwoordig met elkaar omgaan, en
het laat me niet koud dat ikzelf nog door mijn moeilijkste week van het jaar heen ga.
Probleem is alleen, wat doe je eraan ?
Hoe ga je ermee om ?
En hoe blijf je zo dicht mogelijk bij jezelf.
De wereldproblemen, iedereen heeft een mening..en natuurlijk heb ik er ook 1.
ga ik die hier neer gooien, nee ik hou hem voor mezelf.
Zoals ik al zei, er is al ellende genoeg en momenteel trek ik het niet om de discussie met mensen aan te gaan die het anders zien.
Over hoe mensen met elkaar omgaan, ik denk dat dat nooit zal veranderen.
We maken ons er allemaal schuldig aanā¦.bewust of onbewust, in vertrouwen of waar de hele wereld het kan horen/zien/lezen.
Het is iets menselijks, iets waar we eigenlijk over zouden moeten praten..maar dat āpratenā is nogal eens een dingetje.
Hey, geloof mij..ik weet waar ik het over heb š.
Ik heb geleerd van vroeger uit dat je je mond moet houden.
Geen mening, want je bent een snotneus.
Geen zeggenschap want je bent te jong.
Laat dat een ander maar doen want je bent niet gis genoeg.
Hou je covert op (je rug recht) want een ander hoeft niet alles te weten.
Niks zeggen op school, dat gaat ze niks aan.
Geen grote mond, want dan toon je geen respect.
Kortom, ik heb het praten niet geleerd en dat breekt me nu natuurlijk nog weleens op.
Ben ik daarom oneerlijk ?
Vervolgens voel ik me dan weer onzeker, baal van mijn impulsiviteit, kan er nachten van wakker liggen, gooi op Facebook teksten dat het me allemaal niet kan schelen en dat ik de opperbitch ben, maar eigenlijk zou ik het liefst emigreren naar verweggiestan en nooit meer terug komen ā¹.
Kijk, zo eerlijk ben ik dus.
Maar geloof me, ik ga wel altijd mijn eigen weg hoor..heb het ook altijd zo gedaan.
Ik laat niet over me heen lopen, ik ben alleen wat stiller en een ieder die me kent zal dat ook beamen (mits ik het niet op mijn heupen heb, want ik kan ook ratelen als het moet š ).
Maar ik dwaal weer eens af (wen er maar aan, ik neem altijd 5 hele rotondes voordat ik in Rome ben).
In ieder geval laat deze week me ook niet koud, zoals ik vorige week al vertelde.
De sterfdag van Mike (mijn zoontje) is geweest en het is er weer eentje met een glimlach en een traan geworden.
De herinneringen, maar ook weer zoān bijzonder moment..dat geen lichtpuntje was maar een bouwlamp.
Samen met mijn dochter en mijn neefje (die ondertussen al een neef is geworden en me zo op de kop spuugt) was ik in Duitsland bij Peters.
We gingen net zitten en ik hoor Ronan Keating op de radio.
Vanwege het verkeer kon ik het niet zo heel goed horen en ik dacht, wauw Ronan die begint te zingen alleen helaas het verkeerde liedje (maar de gedachte was mooi).
Toen Mike net was geboren, was ik een half uurtje met hem alleen. Een half uurtje voor een levenlang..en wat deed ik..ik zong voor hem.
Heel zachtjes, zong ik āif tommorow never comesā.
In de verloskamer waar hij en ik alleen waren, niemand om ons heen, werd het kille wit ineens warm..toen ik dat kleine ventje (mijn kleine aapje) zo zag liggen.
Op zijn crematie hebben we dat nummer ook gedraaid en altijd als ik het ergens hoor dan is het een cadeautje van boven.
Nu ebte het geluid van het verkeer weg, kon ik op dat terras ineens wel goed de radio horen..en zong Ronan Keating, If tommorow never comes luid en duidelijk.
Zo mooi, zo intens..zo bijzonder.
Met een glimlach van mij, een glimlach van mijn dochter en een glimlach van mijn neefje (die nog niet goed weet of hij wel of niet geloofd in het hiernamaals)ā¦richte we ons op de menukaart.
Het geloof maakt veel kapot, maar het geloof maakt ook heel veel goed.
Ik bedoel hiermee, mensen strijden door het geloof en onschuldige mensen zijn de dupe.
De onschuldige mensen met hetzelfde geloof die er niets aan kunnen doen, de onschuldige mensen die de dood vinden doordat een stelletje debielen doorslaan, de onschuldige nabestaande van beide kanten, en de onschuldige mensen die erop aangekeken worden zonder dat zij begrepen worden.
Maar het geloof maakt ook zoveel goed, als je geloof uit in hoop voor de toekomst, weten dat zij die we missen nog steeds bij ons zijn (al zien we ze niet), en voelen dat we geholpen worden in onze moeilijkste uren van pijn en wanhoop.
Mij zul je eigenlijk nooit in de kerk zien, en bidden doe ik niet met de handjes gevouwen maar met 1 oog omhoog kijkendā¦ terwijl ik smeek om hulp omdat ik zo zielig ben š.
Iedereen geloofd op zijn eigen manier, en zo hoort het ook.
Als iedereen dat ook zou blijven doen, als iedereen respecteerd wat de ander denkt..zou de wereld er heel anders uit zienā¦
Misschien waren sommige regels van mijn ouders zo gek nog niet..
Je hebt geen mening (waarom zou jou mening belangrijker zijn als die van een ander).
Je bent te jong voor zeggenschap (waarom zou iemand iets voor een ander moeten beslissen).
Je moet je mond houden (dan kun je ook geen onzin uitkramen, want je weet nooit wat een ander voelt).
Geen grote mond, want dan toon je geen respect (als we allemaal wat water bij de wijn doen, word het een stuk rustiger).
Het leven is 1 grote leerschool en ondanks de angst maakt het me nog steeds nieuwsgierig.
Alles heeft immers een redenā¦kijk naar de ruzie tussen achterbuurman Ton en boze Timā¦.Ton is voor sommige een held en Tim is een internethit ! š
Leef elke dag ten volste mensen en vergeet niet :
So tell that someone that you love
Just what you're thinking of
If tomorrow never comes
Groetjes Sissi
