Mijn laatste blog....

Hallo allemaal,

Hier mijn laatste blog over Corona…ben er helemaal klaar mee !

Ik ben klaar met de verdeeldheid, de maatregelen, de persconferenties, de economie, de politiek, het binnen zitten, de meningsverschillen, de media, de klachten, de symptomen, de waarheid, de leugens…maar gelukkig ook klaar met het virus wat mij ook al heel snel wist te vinden.

Ik ben namelijk klachtenvrij yesss 😃

Geen pijn meer, geen benauwdheid meer, geen rug of spierpijn, geen hoofdpijn of verwardheid, geen zweetaanvallen en godzijdank ook geen extreme hoestbuien meer waarvan je bijna over je nek gaat.

Enige wat ik nog heb ik dat ik snel moe en uitgeput ben, dat ik mijn conditie moet opbouwen (scheelt daar had ik al niet zoveel van, dus hoef niet zo heel veel te bouwen) en dat ik het hele gebeuren nog een plekkie moet geven.

Het lijkt van buitenaf zo simpel, goh je hebt Corona, je word beter en je leeft weer door (in de gunstige, gelukkige gevallen).

Er zullen er genoeg zijn die het kunnen, maar ik moet het toch even verwerken…vele angstige momenten gehad en de pijn was soms ondragelijk.

Deze dramaqueen is nogal van het, maar wat als…. Dat zit in me en dat krijg je er niet uit helaas (nee ook niet met therapie).

Maar ook dit kom ik weer te boven en geef het een plaatsje in 1 van de laatjes in het kastje, wat “lichaam” heet.

Mijn kastje begint aardig vol te raken en het is tijd voor een algehele opruiming !

Prima tijd voor, want ondanks de versoepelingen mogen we nog steeds niets helaas.

En wat we wel mogen heeft soms geen mogelijkheid om doorgang te vinden.

Al die regeltjes zorgen voor nog meer regeltjes ☹

Net zoals iedereen ben ik het echt beu, en vooral nu je niet meer ziek bent.

Eerst lig je hoestend, proestend en met pijn op bed of bank, en nu hoest je alleen nog maar en ben je moe…wil je afleiding, komen de muren op je af…maar kun je helemaal niks want alles is dicht of beperkt.

Maar wat gelukkig niet beperkt was, is de aardbeien Mc drive in Uden 😊

Vorige week zondag voor het eerst daar geweest, en het is echt een aanrader !

Oke, je moet ff een lange adem hebben want we hebben gewoon 3.5 uur staan te wachten.
Maar die tijd die vloog voorbij….

Beetje op je telefoon klooien, beetje praten, beetje lachen, beetje om je heen kijken, genieten van de bomen, de huizen en de muziek op de radio en voor je het weet ben je uren verder.

Vooral de wafels zijn een aanrader, de aardbeiensmooties vonden wij wat minder maar de aardbeiensoesjes zijn daarentegen weer heerlijk 😝

Let wel op… je kan alleen pinnen daar, er staat namelijk na 3 uur pas een bord met die mededeling….heb je 3 uur voor niks staan te wachten 😉

Verders heb ik nog niet echt veel te melden, zoals we allemaal weten en ik net al aan gaf…is alles nog zo beperkt.

Wil jullie in ieder geval weer bedanken voor het lezen, het reageren en voor de beterschapswensen van vorige keer.

Ook wil ik even benadrukken dat ik weet, dat ik in de vorige 2 blogs aardig uit de blog vloog op sommige momenten.

Maar als je ziek bent, ben je nou eenmaal veel gevoeliger en de borderliner in mij kwam drastisch omhoog 😉

Kijk ik denk over vele dingen nog hetzelfde, maar misschien had ik het wat anders kunnen formuleren…..

Alhoewel heel veel andere ook niet echt tactisch zijn.

Oje daar gaan we weer…..maar ik moet nog ff hoor in deze laatste Corona blog 😝

Ik word namelijk schijtziek van het feit om schaap, klapvee of slaperd te worden genoemd. Daar kwam gister, niet slim bij, en al tijden roepen mensen de niet wakkere.

Oke ik kan inmiddels ook niet ontkennen dat sommige dingen, verhalen, foto’s niet kloppen.
Dat er fimpjes verschijnen waar ik mijn vraagtekens bij zet…maar laten we nou gewoon eens verdraagzaam zijn tegenover elkaar.

Waarom moet iedereen altijd geloven wat een ander geloofd, en andersom ?

Bestaat er wel een echte waarheid, als ieder van ons zijn eigen waarheid heeft.

Waarom heet geloof nou eigenlijk geloof, als je toch niet mag geloven in wat jij reëel vind ??

Jaja moeder Theresa…ben je er weer ?

Moest het gewoon ff kwijt.

De meeste mensen willen ook geen discussie aan, en ik eerlijk gezegd zit ik daar ook niet op te wachten.

Maar ik vraag me wel af waarom sommige mensen roepen dat kinderen niet naar school mogen, dat het veel te gevaarlijk is, dat kinderen ook volwassenen kunnen besmetten, maar in hetzelfde stuk word opgeroepen om massaal de straat op te gaan omdat we onze vrijheid terug moeten eisen.

Huh ???

Dus kinderen moeten binnen blijven, volwassenen moeten de straat op, en oudere worden in dat soort verhalen gewoon vergeten.

Daarbij vond ik het een mooie toespraak op 4 mei 2020 van onze koning Willem…maar ook wel verontrustend.

Alles wat hij zei over, Niet wegkijken, geen herhaling, het kwam langzaam op gang, fietsen mocht niet meer, zwembaden gingen dicht, je kwam eruit te zien als een schooier, moedige Nederlanders stonden op, mensen werden geïsoleerd etc.

Denk ipv aan oorlog aan Corona, en het word een hele andere speech, kreeg Rutte hier een tik op zijn vingers, weten ze meer, of ging het echt alleen maar om een oorlogsherinnering 😏

Even een kleine D tour..... herkent iemand dit (oorlogs)kistje ??

https://www.024nijmegen.nl/van-alles-wat/vaw/geldkistje

En weer terug/door !!

Maarja welicht heeft alles in het leven nu een dubbele betekenis en is het maar net wat je er zelf van maakt (zoals altijd).

Ik kwam laatst per toeval de serie “Between” tegen op Netflix

Die serie is al uit 2016, maar gaat ook over een virus, vaccins, qaurantaine enz.
Ondanks dat het echt een aanrader is, ben je ook geneigd om anders te gaan denken.

Maar goed ik begrijp niks meer van de overheid die regels haaks op elkaar stelt in de vorm van maatregelen, ik snap niks meer van mensen die overal leugens en complotten in zien, en ik snap niks meer van mezelf en andere mensen die vinden dat we thuis moeten blijven om niemand te besmetten.

Ik vraag me over mezelf af of ik wil geloven dat het allemaal wel mee valt omdat ik er klaar mee ben, ga ik geloven dat het allemaal wel mee valt om de vele filmpjes die het tegendeel lijken te bewijzen, wil ik geloven dat de regering leugens verteld omdat alles naar de klote gaat en mensen veel verdriet hebben, of moet ik vasthouden aan mijn begin theorie…omdat ik zelf zo ziek en beroerd ben geweest en om me heen ook indirect heb vernomen dat er mensen zijn overleden aan Corona ☹

Kortom ik weet het niet meer…en ik hoop dat jij het wel weet of in ieder geval je vast houd aan je eigen mening.

Ik sta op de grens en eigenlijk sta ik daar best goed 😊 ik ga niet links, ik ga niet rechts...ik sta neutraal in het midden en dat bevalt me voor nu prima. 

Iedereen heeft recht op zijn eigen mening, ook als dat betekend dat je even geen duidelijke mening hebt...

Ik wens iedereen sterkte, kracht en wijsheid toe in deze rare, moeilijke tijd.

En ik citeer even de koning, want ik stem daar volledig mee in…. Laten we niet normaal maken, wat niet normaal is !

Maar laten we wel op elkaar blijven passsen !!!

Groetjes Sissi



Het voelt vreemd op een bijna lege Dam.
Maar ik weet dat U, dat jij, deze Nationale Herdenking meebeleeft en dat we hier samen staan.
In deze uitzonderlijke maanden hebben wij allemaal een deel van onze vrijheid op moeten geven.
Sinds de oorlog heeft ons land iets dergelijks niet gekend.
Nu maken we zelf een keuze.
In het belang van leven en gezondheid.
Toen wérd de keuze voor ons gemaakt.
Door een bezetter met een ideologie zonder genade die vele miljoenen mensen de dood in joeg.
Hoe voelde de ultieme onvrijheid?
Er is één getuigenis die ik nooit zal vergeten.
Het was hier in Amsterdam, in de Westerkerk, bijna zes jaar geleden.
Een kleine man met heldere ogen - fier rechtop met zijn 93 jaar - vertelde ons het verhaal van zijn reis naar Sobibór, in juni 1943.
Zijn naam was Jules Schelvis.
Daar stond hij, breekbaar maar ongebroken, in een volle, muisstille kerk.
Hij sprak over het vervoer met 62 mensen in één veewagon.
Over de ton op de kale vloer.
Over de regen die door de kieren spatte.
Over de honger, de uitputting, de smerigheid.
"Je ging er uitzien als een schooier", zei hij. En je hoorde in zijn stem hoe erg hij dat had gevonden.
Hij vertelde over de horloges die bij aankomst door soldaten van polsen werden gerukt.
Over hoe hij zijn vrouw Rachel in de chaos kwijtraakte. Nooit zag hij haar terug.
"Welk normaal mens had dit kunnen bedenken? Hoe kon de wereld toestaan dat wij, rechtschapen burgers van Nederland, als uitschot werden behandeld?" Zijn vraag bleef hangen tussen de pilaren van de kerk. Ik heb er geen antwoord op. Nog steeds niet.
Wat ik me ook herinner, is zijn verslag van wat er aan de reis voorafging.
Na een razzia werd hij samen met zijn vrouw en vele honderden anderen weggevoerd naar station Muiderpoort. Ik hoor nog zijn woorden: "Honderden omstanders hebben zonder vorm van protest toegekeken hoe de overvolle trams, onder strenge bewaking, voorbij reden."
Dwars door deze stad.
Dwars door dit land.
Voor de ogen van landgenoten.
Het leek zo geleidelijk te gaan. Elke keer een stapje verder.
Niet meer naar het zwembad mogen.
Niet meer mogen meespelen in een orkest.
Niet meer mogen fietsen.
Niet meer mogen studeren.
Op straat worden gezet.
Worden opgepakt en weggevoerd.
Sobibór begon in het Vondelpark. Met een bordje: 'Voor Joden verboden'.
Zeker: er waren veel mensen die zich verzetten. Mannen en vrouwen die in actie kwamen, die tegen de stroom in burgermoed toonden en hun eigen veiligheid op het spel zetten voor anderen.
Ik denk ook aan alle burgers en militairen die vochten voor onze vrijheid.
Aan de jonge soldaten die in de meidagen sneuvelden aan de Grebbelinie.
De militairen die ons Koninkrijk dienden in Nederlands-Indië en dat met de dood bekochten.
De verzetsstrijders die werden gefusilleerd op de Waalsdorpervlakte of onmenselijk werden behandeld in straf- en concentratiekampen.
De militairen die niet terugkeerden van vredesmissies of daarbij ernstig gewond raakten.
Werkelijke helden die bereid waren te sterven voor onze vrijheid en onze waarden.
Maar er is ook die andere realiteit.
Medemensen, medeburgers in nood, voelden zich in de steek gelaten, onvoldoende gehoord, onvoldoende gesteund, al was het maar met woorden.
Ook vanuit Londen, ook door mijn overgrootmoeder, toch standvastig en fel in haar verzet.
Het is iets dat me niet loslaat.
Oorlog werkt generaties lang door. Nu, 75 jaar na onze bevrijding, zit de oorlog nog steeds in ons.
Het minste wat we kunnen doen is: niet wegkijken. Niet goedpraten. Niet uitwissen. Niet apart zetten.
Niet 'normaal' maken wat niet normaal is.
En: onze vrije, democratische rechtsstaat koesteren en verdedigen. Want alleen die biedt bescherming tegen willekeur en waanzin.
Jules Schelvis doorstond de hel en wist toch als vrij mens weer iets van het leven te maken.
Veel meer dan dat.
"Ik heb vertrouwen in de mensheid gehouden", zei hij.
Als hij het kon, kunnen wij het ook. Wij kunnen het, wij doen het samen. In vrijheid.