Onze lieve heer heeft rare kostgangers...
Hoi Allemaal,
Zo dat was even zweten he vorige week 😉.
De voorspelling van David, Jan en Hannie is gelukkig in rook opgegaan en niemand is in een hoopje kleding veranderd.
Maar we zijn gewaarschuwd want volgens Jan en Hannie hangt er geen datumkaartje aan het einde van de wereld, onze lieve heer prikt een datum en maakt er 1 grote surpiseparty van !
Dat is dus net zoals de lotto winnen…het kan gebeuren, je kunt miljonair worden, maar we weten niet wanneer, en het kan zijn dat je dan allang dood bent als jouw nummers vallen.
Kortom lekker blijven doorgaan met wat je doet, want als het je tijd is dan ga je toch wel (even kort door de bocht).
Nou ik heb deze week ook weer gewoon gedaan wat ik wilde, en dat is toch wel een erg groot voordeel van volwassen zijn 😉 (al is volwassen natuurlijk een heel groot begrip, als je ziet hoeveel Snapchats ik weer verzonden heb deze week met berenneuzen, hondenoren, en scheve gezichten met misvormde stemmen 😝 sorry ik hou d’r zo van haha).
Het nadeel is alleen dat er ook andere volwassenen rondlopen die ook doen wat ze willen, en daar word je soms weer minder blij van.
Bijvoorbeeld dinsdagavond, mijn schoondochter moest even iets ophalen in de stad en zo lief als ik ben (teiltje) zei ik dat ik wel ff mee zou rijden met de scooter (dat is immers sneller als de bus).
Nou zo gezegd zo gedaan, zij bij die winkel naar binnen en ik stond dubbel geparkeerd op de stoep te wachten.
Er kon geen hond doorheen, maar na 5 minuten stond ze weer buiten, klom achterop en het was niet alleen de hond die er niet door kon, ikzelf kon ook geen kant meer op.
Dus ik reed over de smalle stoep, hopend dat die auto’s wat sneller zouden rijden zodat ik de straat op kon.
Helaas voor mij, ging dat minder snel als gedacht (zul je altijd zien) en er komt een kerel op me af lopen.
Fles bier in zijn hand, zijn gezicht op standje dubieus, en van de lucht die hij bij zich droeg kon ik 2 weken stoned blijven.
Anyway..hij komt voor me staan en brabbelt iets van..jij, jij bent de vrouw van de duivel !
Mijn schoondochter zegt, wat moet hij ? Ik voorkom dat ik luidkeels ga zingen (dj Paul Elstak) of mezelf voorstel en eindelijk de erkenning krijg die ik al zolang wil (geintje).
In plaats daarvan kijk ik hem aan en vraag met een vriendelijke doch dringende lach of hij op wil ro.., aan de kant wil gaan zodat ik er langs kan.
Nou hij kijkt terug, en pakt met zijn grote handen mijn arm vast.
FOUT !
Al mijn vriendelijkheid was weg, mijn duivelse ogen kwamen tevoorschijn en ik beet hem toe dat hij wel met zijn poten van me af moest blijven, en onderwijl gaf ik gas (je doet weinig met een scooter, maar het idee was goed).
Hij schoof wat achteruit, zijn drinkmaatjes aan de overkant riepen naar hem dat hij zijn handen thuis moest houden, en terwijl ik de straat op reed (bijna tegen een Mercedes opknalde), schoondochter zijn handen van mij af sloeg, en hij maar over de duivel bleef roepen..wist ik weg te komen.
Wat een engerd !
Nu ben ik gelukkig niet zo bang uitgevallen (dat leer je wel als je in je leven 2 x een relatie hebt gehad, met 2 verschillende narcisten), maar dit was echt niet fijn.
Thuis ook gelijk alles ontsmet en in de was gegooid..bah bah.
En over ontsmetten gesproken, toen was daar ineens de woensdagochtend.
Ik was met mijn werk bezig, vermaakte me met de leukste klus van de dag (plee-duiken), hoorde in mijn oor het nummer van Jolanda Zoomer (mannen heb honger), en zag net een man aan komen lopen.
Ik kende hem niet, maar zei net zoals tegen iedereen, goeiemorgen.
Nou hij had geen honger, en een goeiemorgen was het waarschijnlijk ook niet ☹.
Ik werk nu 10 jaar in de schoonmaak, ik heb al een hoop negerende of afkeurende blikken gehad (buiten de vrolijke mensen hoor, die er gelukkig ook heel veel rondlopen)..maar deze, ik kreeg er echt een misselijk gevoel van.
Als die man me dood had kunnen kijken, dan had hij het gedaan.
Ik heb nog nooit in zulke nietszeggende, dode, verwijtende ogen gekeken als die ochtend.
Die avond hoorde ik, dat er weer een horrorclown was gesignaleerd, nou ik heb hem gezien…hij was alleen zijn smink vergeten maar zijn masker had hij wel degelijk op ☹.
En daar was dan uiteindelijk de donderdagavond.
Er moesten nog wat dingen gehaald worden, zoonlief was werken dus de 3 dames gingen ff de stad in.
Met z’n drieen op de scooter ging niet lukken 😉, dus dat werd met de bus.
Onderweg naar de halte eerst een flinke regenbui op onze kop, daarna in de stad bijna uitglijden op de gladde stoep maar vervolgens echt even 2 gezellige uurtjes in de stad doorgebracht (het is niet alleen maar kommer en kwel hoor 😉).
Enige minpuntje was (sorry, toch een minpuntje), dat ik een apje kreeg dat een buurtgenoot bij mij achter zomaar was aangevallen.
Hij was in zijn gezicht geschopt door iemand, zonder enige aanleiding en de politie was de buurt af aan het zoeken naar de dader.
Waar moet het toch heen met de wereld ? Gaat toch helemaal nergens over.
Gelukkig was ik niet thuis, maar je zit toch wel ff anders op je stoel in het eens zo veilige Lent, waar de deuren vroeger open konden blijven (nostalgie).
Maar goed wij na de gezelligheid de bus in, en daar zat ook een gezellige buschauffeur…NOT !
Hij checkte onze OV-kaarten met argus ogen, of hij de rit anders zelf moest betalen, en trok snel op toen oma nog niet eens bij haar stoel was aan gekomen.
Nou.. zitten, wachten, kijken, lachen, wachten, app krijgen dat degene was opgepakt godzijdank, rondkijken, ja…we zijn er…doei chauffeur roepen naar die chaggerijn,
uitsta… HALLLLOOOO ik was de bus nog niet uit of hij gooit de deur dicht !
Au deur tegen mijn arm, schoondochter die ook net op tijd een stap naar achter kon zetten en denk je dat er een SORRY vanaf kon, niet dus he.
Hij liet ons verder uit stappen, sloot de deuren weer en reed verder…nou ik mag hopen dat karma met hem is meegereden die avond.
Het was lijn nummer 13 dus mag hopen dat hij nooit meer op 13 wil rijden. Kom op zeg, foutjes kunnen maar dan kun je ook wel ff je excuses aanbieden toch ?
Gelukkig is het de rest van de avond rustig gebleven, tot ik om 1 uur eindelijk een keer in slaap viel en vanmorgen weer om 5 uur mijn bed uit moest.
De dag is nog niet om, we hebben nog even..maar ook vandaag was een rustige dag en heb ik weinig meegemaakt 😉 dat mag in de krant 😝.
Hm, ik schrijf dit en ik hoor geluiden in de keuken die me niet vrolijk maken…vorige keer zat er een kikker naast mijn oven dus mag hopen dat dit de wind was.
Als iemand dalijk iets hoort schreeuwen, dan was het niet de wind maar ik die gilt !!
Nou ik ga er een einde aan breien en wens jullie allemaal een super goed weekend, er is vanalles te doen in Nijmegen waaronder de kermis !
Ik was vroeger echt een kermiskind, wilde elke kermis bezoeken en als er hier in Nijmegen kermis was dan liep ik er elke dag.
Letterlijk lopen samen met mijn pleegzusje.
Elke dag kilometers struinen over de mooie route die we toen nog hadden (van plein 44 tot Waalkade) en rondkijken en genieten van de muziek en de sfeer.
Mijn vader (Cor van Doorn) heeft heel vroeger (voor hij zijn 2e handswinkel had in de Bloemerstraat, De Econoom) ook o.a op de kermis gestaan.
Hij stond daar met de kop van Jut en met de autoscooters 😊 long time ago.
Gelukkig vond mijn vader het leuk om met ons alle kermissen te bezoeken, maar mochten we nooit ergens in 😉.
En als je dan in Puiflijk bent, of in Leuth, Kekerdom of een ander klein plaatsje met een minikermis is dat niet zo erg.
Maar in Tilburg is het als puber toch wel even slikken 😉.
Wel konden we net zoveel eten en drinken krijgen als we wilde (niet te gek maken natuurlijk), was de sfeer altijd gezellig, en was het leuk om te zien dat vele mensen hem herkende en hem zelfs toe riepen door de microfoon met “ hey van Doorn, alles goed ?”, als kind zijnde vond ik dat een hele belevenis hoor.
Ik weet ook nog dat mijn vader altijd zei dat hij voor zijn verjaardag de kermis liet opbouwen. Hij was van 14 oktober 1931, en dat was vroeger altijd kermistijd. Ik gaf dat dan ook altijd door op school, mijn vader zei ik dan trots..die laat de kermis komen (ik was 5 jaar oud he). Besef me nu waarom kinderen me altijd een beetje raar vonden op school 😉.
Maar goed, die tijd is geweest…ik ben al een aantal jaren niet zo verslaafd meer aan de kermis en kom er eigenlijk alleen voor de kinderen.
Ff een rondje erover heen en geen raad weten om weer naar huis te gaan…
Dus geen kermis morgen voor mij, maar wel Zomercarnaval in mijn vaste stekkie in de Betouwstraat en ik wens jullie nogmaals een superfijn weekend !
Elke dag is een nieuw begin, je kunt elke dag worden wie je wilt zijn, en maak er het beste van….want geen enkele minuut kun je terug draaien 😉
Groetjes Sissi
