Twijfels over twijfels

Hallo allemaal,

Ken je dat ? , ken je die dagen dat je twijfelt over echt alles.
Dat je twijfelt of de kleinste dingen maar ook de grootste, dat je bij alles een vraagteken zet.

Waarschijnlijk hebben we allemaal van die dagen, van die weken, van die maanden, en sommige van ons hebben het jaren.

Iedereen vraagt zich weleens af of het goed is wat ie doet, iedereen maakt zich weleens zorgen en verstopt zich achter een masker.

Sommige doen het vaak, sommige doen het minder vaak, maar iedereen kent het gevoel.

Ik zit momenteel al dagen in die fase, lachen..leven..automatisme..liefde geven..maar ondertussen twijfel ik over alles wat ik zie, wat ik voel, wat ik doe.

Heb ik borderline of ben ik borderline ?

Mogen mensen me echt of doen ze maar alsof ?
Ben ik goed genoeg voor mijn kinderen of doe ik ze tekort ?
Zie ik er goed genoeg uit of moet ik nu echt aan mezelf gaan werken ?

Heb ik roddels/verhalen over mij zelf in de hand gewerkt of is het de onwetendheid van andere mensen ?
Weten mensen wat er in een ander omgaat of doen ze maar alsof ?
Hebben mensen nog tijd voor elkaar of is de wereld te gehaast om elkaar nog lief te hebben ?

Het zijn allemaal maar vragen die deze week door mijn hoofd zijn gegaan.

Ze kwamen, ze gingen, ze kwamen weer terug, ze waren realistisch, ze waren pijnlijk, ze waren doordacht, ze waren onzin, ze waren gebaseerd op emoties..maakt niet uit..ze waren er wel.

Zelfs nu twijfel ik of ik dit allemaal op moet schrijven, maar ik doe het wel.

Waarom ? Omdat ik denk dat jullie dit allemaal herkennen.

En het meeste vraag ik me af, waarom zit het in de mens om te twijfelen ?

Waarom kunnen we niet onszelf zijn ?
Waarom is de mening van andere mensen zo belangrijk ?
Waarom kunnen we niet leven zoals we willen (hiermee bedoel ik geen extreme dingen) ?
Waarom maken onze twijfels ons zo eenzaam ?
En hoe lossen we het op ?

Als iemand nu een antwoord van mij verwacht, dan kun je lang wachten…

Ik weet het echt niet momenteel !

Ik heb zelfs de kracht niet om het met humor op te lossen, iets scherps te zeggen, iets ervan te vinden of maar enigszins iets uit te kramen wat op een oplossing lijkt.

Het enige grappige van alles is dat ik dagelijks mijn horoscoop lees op http://www.catharinaweb.nl
en nu hoor ik 200 mensen denken..yeah right ! en die andere 200 die mijn blogs lezen, ja goed he die horoscopen, en dan heb je de laatste 200 die “twijfelen”.

Maar vandaag was mijn horoscoop :

Vissen 10-06-2018

Waarom houd je niet gewoon je mond op cruciale momenten ? Waarschijnlijk weet je zelf ook prima wat je wel en niet kunt zeggen.
Ga lekker op tijd naar bed, dan is je humeur morgen een stuk opgeknapt.

Jij hebt altijd zo je ups en downs. Je weet dat je altijd weer goed uit zo’n nare periode komt, dus probeer jezelf niet zo te verliezen in het vervelende gevoel wat je hebt.

Nou dan mag iedereen mij voor gek verslijten, maar er is niemand na bovenstaande gelezen te hebben, die zich niet kan vinden in mijn horoscoop !

Is dit zo’n cruciaal moment ? Is dit het moment waarop ik mijn mond moet houden ?
Is dit de blog die ik moet wissen en niet moet plaatsen ? Is dit de blog die mensen helpt of die mensen laat lachen omdat ze me niet begrijpen ?

Ga lekker op tijd naar bed, het was vanmorgen half 7…is toch lekker op tijd dacht ik zo 😉 (hey mijn eerste emoticon, er komt wat licht geloof ik).

Jij hebt altijd je ups en downs…jaja wrijf het er nog maar ff lekker in.


Je weet dat je altijd weer goed uit zo’n nare periode komt…klopt er is niets maar dan ook niets dat me klein krijgt, ik mag soms vallen (en hard ook) maar ik sta altijd weer op !

En probeer jezelf niet te verliezen in het vervelende gevoel wat je hebt, ik verlies me altijd in mijn gevoel..dat maakt mij mij.
Ik verlies me altijd veel te lang, en ben dan uiteindelijk weer pissig op mezelf dat het zolang heeft geduurd.

Maar Sis wtf heeft je zweverigheid, je horoscoop en je uitleg met deze blog te maken (leuk he, ik praat weer over mezelf in de derde persoon 😝).

Momenteel alles..

Ik had dat kreng vanmorgen al gelezen, maar ik kon er niks mee.
Ik las hem straks nog een keer om te kijken wat ik nou vanmorgen gelezen had, ik kon er al iets meer mee.

Maar toen ik net besloot om een blog te gaan schrijven (ik verwen jullie deze keer teveel, met 2 vlak na elkaar), toen kon ik er ineens veel meer mee..eigenlijk viel en valt juist alles op zijn plek.

Ik zit weer rechtop op mijn stoel, i.p.v dat ik half hang als 1 of andere lamgeslagen tulp die 3 weken geen water heeft gehad…ik begin langzaam mijn humor weer te hervinden, al is het nog wat aan de magere kant..ik begin weer in te zien dat mijn twijfels me teveel weerhouden van het leven dat ik wil, de lach die ik mis en het gevoel dat ik de hele wereld aan kan !

Iedereen twijfelt, iedereen heeft zijn ups en downs en iedereen gaat er op een andere manier mee om.

Maar punt is dat je er wel mee om moet gaan, en ze niet weg moet stoppen.

Iedereen weet inmiddels dat ik dingen het liefst van me afschrijf, maar misschien zing jij ze wel graag van je af (doe ik ook nog, vinden mijn buren ook geweldig..NOT), misschien ga je liever een stuk lopen, ga je rennen, ga je fietsen, ga je sporten (echt sporten 😉), ga je lezen…

Maar eigenlijk is het beste om erover te praten.

Ik ben geen prater, dat lijkt wel zo..maar ik ben het echt niet.

Als ik eenmaal op dreef ben, dan berg je maar dan komt ook alles eruit. Maar voor ik zover ben..dat vergt nogal eens geduld.

Maar ik ben wel een schrijver, en op mijn manier is dat praten.

Ik hoop wel dat als je je hierin herkent,(en geloof me mijn transformatie van het eerste gedeelte naar dit hier..is 100% waarheid).

Dat je er ook iets mee doet.

Blijf niet met je twijfels zitten, doe er iets mee.

Voor alles is een tijd en een plaats, maar soms moet je de tijd wat helpen (niet forceren).

Als je niet praat ziet niemand je verdriet, maar dan kan ook niemand je troosten.

Dus het is de keuze tussen..wow wat ben ik sterk en stoer of ik ben mens en ik heb nu even hulp nodig.

En dat maakt gelijk de keuze tussen, ik voel me zwaar depressief of ik ben wie ik ben en ik ben gelukkig.

En ik denk dat niemand daar echt tussen hoeft te twijfelen toch 😉.

Ik twijfel nog een heel klein beetje om dit te plaatsen, mss toch dat kleine puntje van ….je weet wanneer je dingen wel of niet moet zeggen.

Maar ik kreeg net een Snapchat van iemand waarmee ik ook een lange weg moest gaan (mijn weg), en die iemand is zo aan het veranderen, wij zijn zo aan het veranderen, onze basis staat niet meer voor wat er zich nu ontwikkeld (nee mensen, geen liefde..hou op stelletje nieuwsgierige aagjes 😉), maar die Snap is voor mij een teken dat ik hier goed aan doe.

Dat ik hier hopelijk jou, of iemand anders mee kan helpen.

Je staat niet alleen !

En als de ene je een nuilert vind, dan is er vast wel een ander die wil luisteren naar je verhaal.
Als de ene je niet kan helpen, dan is er wel een ander die dat wel kan.

Er zijn zoveel mensen, zoveel meningen, zoveel feiten…en je vind jouw persoonlijke “assistent” wat valt onder de noemer vriend/familie/hulp/partner/kind  als je ervoor open staat. Geef je zoektocht niet zo snel op, al zie je door de bomen het bos niet meer.

Dus schiet op, ga open staan en omarm het leven (amen) 😉.

Ik omarm nu in gedachte ff degene die dit hele relaas begrijpen en er wat mee kunnen.
Kun je dat niet, moet je ooit maar eens terug lezen, want wellicht komt er een tijd dat je het wel kan.

Oja en ff voor de duidelijkheid (zie : sarcastisch lachende emoticon die ik niet kan plaatsen op deze site)..

Ik heb borderline, ik ben het niet !
Mensen mogen mij als ik voel dat ze mogen, wij mensen hebben een ingebouwde zender voor fake, je hoeft alleen maar naar je intuïtie te luisteren.
Ik ben goed voor mijn kinderen, ze komen niets tekort…maar naast moeder ben ik ook nog vrouw, mens en een individu die ook recht heeft op leven.

Ik zie er niet altijd even goed uit, ben vele kilo’s te zwaar…maar zou het leven echt zoveel makkelijker zijn als ik 60 kilo zou wegen ? (tuurlijk ben ik jaloers op jullie allemaal die strak in jullie vel zitten haha, maar als je realistisch nadenkt, zit geluk niet in je gewicht).

Roddels, we krijgen er allemaal mee te maken..maar fijn zou zijn als mensen vragen naar de waarheid.. ik ben altijd heel eerlijk daarin en als ik de waarheid vertel over het ene waarom zou ik dan liegen over het andere ?
En ja mensen weten wat er in een ander omgaat, zolang we maar de tijd nemen om naar een ander te luisteren..om niet je eigen ik voorop te zetten, om mensen niet in hokjes te proppen, en elkaar weer eens te bellen of desnoods te appen en niet verwachten dat iedereen alles maar op Facebook leest (want ook daar kun je mensen mee kwetsen).
Mensen zijn zekers te gehaast, we laten ons leven tegenwoordig, en er is weinig wat we ertegen kunnen doen…maar ga weer eens een keer bij elkaar op de koffie, neem een pak koeken mee..en praat !

Al is het maar bij 1 iemand per week, maar dan zijn er alweer 2 mensen gelukkig, en als je dat vermenigvuldigd is de cirkel straks weer rond 😉.

Nou deze moraalridder gaat even bijkomen van dit heftige uurtje aan innerlijke wijsheid, en wens jullie een hele fijne avond !!

Iemand zei me laatst..Hey Sis, denk nou eens als een 42 jarige, wat zou iemand van 42 nou doen ?
Ik zei dat ik het niet wist, er zitten namelijk al 42 mensen in me, 42 jaar aan ervaring en iedere ervaring heeft een stem.

Ik mag er dan wel uit zien als iemand van boven de 40 in mijn hoofd en in mijn hart overheerst de 20 jarige…deze staat namelijk tussen het kind en de volwassene in 😉.

Groetjes Sissi