Vermist, gevonden, voor altijd verloren...
Sissi
Even voorstellen...
Hallo allemaal,
Sommige dingen mag je gewoon niet op internet plaatsen.
Niet omdat het van jezelf niet mag, niet omdat anderen er problemen mee zouden hebben, niet omdat het van de wet niet mag..maar meer omdat het schijnbaar een teken is van boven.
Vorige week vrijdag had ik een hele blog geschreven, maar de server besloot te gaan updaten.
Afgelopen vrijdag, deed ik een nieuwe poging, maar bij het versturen was ineens mijn hele tekst verdwenen.
Ik schreef over mijn boosheid, mijn onbegrip, dat de tijd ons de tijd niet geeft om dingen te verwerken..en dat we in deze snelle wereld alsmaar door moeten…zonder de problemen echt te beseffen.
Daarom hou ik het nu kort, schrijf alleen het gedicht wat toen zo actueel was, en wat nu actueel hoort te zijn, en in de toekomst altijd zo hoort te blijven.
En het zoveelste bericht verscheen,
Op Facebook stond het te lezen.
Hoe ineens een meisje in het niets verdween,
Hoe broos het leven is.. weer werd bewezen.
Het kleine berichtje groeide,
Groeide uit tot een groot verhaal.
Hoe iedereen mee zocht en met emoties stoeide,
We waren zo ontzet allemaal.
Waar kan ze zijn gebleven,
Wie heeft het gedaan.
Is ze nog in leven,
Waarom is ze met haar fiets stil gaan staan.
De dagen die vervlogen,
Wat moet dat voor haar dierbare een hel zijn geweest.
De bewijzen kunnen geen tranen drogen,
De hoop word steeds kleiner als je de berichten leest.
En dan is daar ineens een dader in beeld,
Zijn foto staat erbij.
Terecht word hij door een ieder veroordeeld,
En ineens is het voorbij…
Na dagen van zoeken en uitkijken,,
Iedereen kende inmiddels haar naam en gezicht.
Na dagen van medeleven laten blijken,
Was daar ineens dat persbericht.
Ze is gevonden in het bos,
De tijd van onzekerheid is nu weg.
De tongen komen nu los,
En er word van alles gezegd.
Er word gesproken van fouten en van wensen,
Er word gesproken dat zij niet de enige is.
Er word gesproken over zoveel verdwenen mensen,
Er word gesproken over verdriet, herkenning en gemis.
Ik heb vele verhalen gelezen,
Vele dingen gehoord.
En 1 ding is wederom bewezen,
Iedereen kan worden vermoord. ,
Geniet daarom van elke dag.
Vertel elkaar je gevoel,
Wees blij dat je leven mag.
En iedereen weet wel hoe ik dit bedoel.
Laat haar dood niet voor niets zijn geweest,
Laten we leren..al zijn we nog zo ontzet.
Laten we onthouden waar zo voor werd gevreesd,
Laat haar een verandering zijn in de wet.
Mariska, Ruben, Julian, Marianne, Marjon, Romy, Christel, Nicole, Maja..
Het zijn maar een paar namen uit een lange verschrikkelijke rij.
Namen van mooie engelen die we nooit zullen vergeten,
En helaas komt de naam Anne Faber daar nu bij….
Rust zacht Anne
