Waterkwartier op stelten in de zon !
Hallo allemaal,
Ik kreeg laatst de vraag of ik nog blogde 😉
Ja, ik blog nog..ik leef nog, ik ben niet geemigreerd, er is NIETS AAN DE HAND !
En daar zit waarschijnlijk ook het probleem, er is niets aan de hand.
Ik heb vaker geschreven dat ik weer vaker zou bloggen, en dat wilde ik ook vol houden..maarja als er niets te schrijven valt, dan word het natuurlijk ook saai.
Kan jullie wel vervelen met mijn avondjes Netflix, met mijn bankhangen, met mijn hoofd dat weer eens tolt van de chaos, met mijn borderlinehart die weer eens niks van het leven begrijpt, met alle wereldproblemen die ons allemaal de strot uit komen, of met mijn werk.
Maar daar schieten we allemaal niks mee op toch ?? 😝
Al moet ik wel even tussendoor kwijt over NETFLIX… er staat een serie op “When they see us” . Als je de kans krijgt/hebt, dan moet je die echt kijken.
Zo heftig, zo mooi, emotioneel en vooral waar gebeurd.
Je begrijpt niet hoe zoiets kon gebeuren met kinderen, hoe dat systeem op dat moment heeft gewerkt.
Het heeft mij een week gekost om die serie te verwerken, het kruipt echt onder je huid, en emo ikke denkt er nog steeds regelmatig aan.
Maar het is zo belangrijk dat dit soort dingen nooit meer gebeuren, dat er veel beter naar sommige zaken word gekeken.
Maar goed feit is dat het nu eindelijk even rustig is in mijn leven, de problemen vooral in mijn hoofd afspelen..maar het gewoon relaxt en lekker is samen met mijn dochter.
Oke, Sis maar waarom blog je nu wel en waarom die lange saaie inleiding ? (oh ik hou zo van mezelf in de 2e persoon he haha).
Anyway…ik ben er zaterdag weer eens uitgegaan.
De meeste weten het wel, dit weekend was “Waterkwartier op stelten” 😃
Ik was 2 maanden geleden al uitgenodigd door iemand (dankjewel Pascal) die kaartjes had gewonnen voor de zaterdag.
En met al die goeie namen op de poster, had ik er ook echt heel veel zin in.
Nou die 2 maanden vlogen voorbij, en we spraken rond 3 uur met een groepje af…tijd om ons ff uit te leven.
Maarja zoals iedereen weet, wat het afgelopen zaterdag (29 juni 2019) vreselijk heet.
Ik was de 1e van ons allemaal, keek het terrein op, en echt druk was het nog niet ☹.
Echt heel erg jammer, maarja half Nijmegen e.o lag natuurlijk te bakken in de zon of keek naar het vrouwenvoetbal op tv.
Ik wachtte een half uurtje op de rest, er kwam nog een gezellige vent aan die me herkende van de fotos van de Sportcentrale (hoe kan dat nou ?? Was daar nooit haha) en we gingen naar binnen..waar de zon volop brande.
Na een paar hoi’s, kussen en handen schudden her en der op het plein...vonden we bekende mensen op een bankje in de schaduw.
Daar bleven we dus gezellig bij hangen en de ene gezellige artiest na de andere volgde.
Ook druppelde er langzaam wat meer mensen binnen, en verlangde we dat de zon zich wat meer zou gaan verschuilen.
Helaas was dat niet het geval, maar dat weerhield ons er natuurlijk niet van om Johnny en Bert van The Old Sunstreams aan te moedigen.
We liepen naar voren, dansten en zongen mee, en er volgde zelfs nog een kleine polonaise.
2 geboren artiesten, 2 ouwe rotten in het vak, 2 vrienden die het nog steeds in zich hebben om de mensen te vermaken, 2 bijzondere zonnestralen (Sunstreams snapje hem 😝 ) ..en ofcourse mijn grote tastbare herinnering aan Cafe de Sportcentrale 😊 .
Maar goed, na het optreden van Johnny en Bert verscholen we ons weer in de schaduw van het terrein 🙈.
Ik vond het echt zo jammer voor de rest van de artiesten, ze stonden zo hun best te doen, ze zongen gezellige liedjes, het geluid was perfect, alleen de zon gooide gewoon roet in het eten.
Waar je normaal op dat ding zit te wachten, was het nu gewoon extreem heet en geen doen om uitgebreid te feesten.
Hoe heet het was, merkte ik later pas.
Ik ging even heel stoer de schaduw uit, ik baande me een weg naar de tafel en….ging daar staan.
Ik kreeg van kanjer Koen nog een pilsje, had ff zin in de prikkels van het bier ipv de zoete boswandeling die niet tintelt op je tong.
Ik keek om me heen…en hop daar ging ik.
Misselijk, paniekerig, ademhalingsproblemen (oh nee niet nu he), ik gooide vriendin Vera van de bank, plante haar bij me op schoot en probeerde zo rustig mogelijk te ademen, terwijl een stemmetje in mijn hoofd bleef roepen..je moet kotsen nananana, ga nou want je moet kotsen muwhahaha.
Oke vooruit das wel erg overdreven, maar deze dramaqueen kreeg het langzaam aan wel steeds benauwder, en het idee dat ik idd moest spugen, en ik daar voorschut zou staan, dat hielp de situatie natuurlijk niet.
Ik opgestaan, op de meest charmante manier, als een spelletje Hints laten blijken dat ik even een ommetje ging maken, liep ik weg van de groep.
Eerst ff naar voren, toen naar links…maar nergens was een plek om even ongegeneerd mijn gang te kunnen gaan ☹.
Tuurlijk was dit alleen maar goed, want het terrein was goed beveiligd, afgezet, en aan de EHBO die er met een paar mensen was had blondie natuurlijk niet gedacht.
Dus ik liep naar de uitgang, vond daar het waterpunt, waste mijn polsen, had nog een kort gesprek maar daar kwam de hyperventilatie weer.
Ik nog verder naar voren, zag daar een aardige jongen staan bij de nooduitgang, en vertelde hem van mijn persoonlijke nood 😉.
Deze jongen (wie Richard van de Berg bleek te zijn), regelde gelijk een flesje water en Willy Riep.
Willy stond me rustig te houden, ademhalingstherapie, liet me op de grond zitten (waarbij mijn flesje water over de grond ging), hij ging een nieuw flesje halen zodat ik die weer over de grond kon gooien (zei die hahaha), en het ging beetje bij beetje weer wat beter.
Na een kleine 20 minuten Richard en Willy vervelen en een hapje Oxazepam..voelde ik me weer kiplekker 😊
Yesss, bedankt heren voor de snelle goede verzorging !!!! 🙏
En ik ging weer terug naar mijn plekkie.
Nou vanaf daar ging het alleen maar beter.
Meerdere mensen en dus bekende kwamen binnen, de sfeer kwam er steeds meer in, de muziek werd “nog” beter en ik voelde me weer als een vis in het water.
Later ben ik nog even het gezellige marktje over gelopen waar mijn ex-schoonzus nog stond, en per toeval kwam ik ook nog iemand tegen die ik al heel lang niet gezien had.
En vanuit daar weer luidkeels mee zingen vooraan bij het podium !!
Natuurlijk was Willem Barth 1 van mijn favorieten, en ook daar zong ik gezellig mee mee.
Hij had dat wel door, en riep op een gegeven moment door de microfoon, dat hij er verlegen van werd dat ik alle teksten zo mee zong en kende…. Sorry schat, maar ik sta erom bekend dat er minstens 3000 teksten in mijn hoofd zitten haha.
De jukebox van Nijmegen 😉 maar dat mocht de pret niet drukken.
Ik heb een geweldige gezellige dag gehad met iedereen, en een grote pluim voor de organisatie, de artiesten, het geluid, de mensen die op alle gebieden mee hielpen, de marktmensen en uiteraard mijn vrienden ❤
Het was jammer dat de zon er teveel zin in had, en dat er veel mensen weg bleven, maar jullie hebben wel een leuk feestje gemist 😉 .
Dus zorg volgend jaar gewoon dat je erbij bent, ik ben er dan zekers weer bij !
Maar goed, ik ging er rond half 1 vandoor, en de volgende dag was het de beurt aan mijn dochter….tuurlijk zit het in de genen van dat kind om een feestje te bouwen 😉, en ik had al een tijd geleden kaartjes voor haar en een vriendinnetje gescoord.
Zondag was nl het Mega Kidz festijn met vele Urban artiesten.
Jaimy is vooral helemaal weg van Stuk t.v en kon niet wachten om ze te zien.
Ze telde de dagen af, en elke dag kreeg ik te horen hoeveel nachten ze nog moest slapen.
Ze gingen er al vroeg heen, en bij elke artiest kreeg ik apjes en filmpjes…en natuurlijk de vraag waar Stuk bleef haha.
Voor mij was dat alleen maar fijn, want het is toch wel een dingetje als je dochter van 14 “alleen” naar een festival gaat.
Je blijft toch moeder, je blijft bezorgd, en je blijft hopen dat alles goed gaat.
Gelukkig had ik mijn eigen spion op het podium haha, die haar een beetje in de gaten hield zonder dat Jaimy het door had (bedankt Priscilla 😉 ) .
Maar ook dochterlief had een hele leuke middag.
Helaas werd haar vriendinnetje moe en kreeg hoofdpijn, en was Stuk net 10 minuten een feestje aan het bouwen, toen het echt niet meer ging.
Jaimy ging als goede vriendin mee naar huis, en had ook echt een superleuke dag gehad.
Helaas had ze Giel niet voor me mee genomen ☹ en kon ze dus niet zoveel van Stuk tv zien 😥 .
Maarja sommige dingen heb je nou eenmaal niet in de hand, en ik heb haar beloofd als ze weer ergens optreden in de buurt....ga ik Giel zelf ophalen 😉 ehm bedoel…dan mag ze er natuurlijk weer naar toe.
Maar al met al hebben we dus allebei apart, een heel fijn weekend gehad.
Nu heeft dametje al vakantie en ik ga mijn laatste werkweek in !!
Straks 3 weekjes genieten van even helemaal niets (weer niets, ja weer niets).
Nouja gaan natuurlijk wel leuke dingen doen, maar gewoon al het gevoel van geen wekker, dat doet wonderen.
Ik ben graag op mijn werk, vind het leuk, wil er blijven, geen klachten en vermaak me altijd prima…maar vakantie is gewoon af en toe nodig 😉
Dan ga ik jullie nu allemaal een hele fijne week wensen, en doe geen dingen die ik ook niet zou doen (dan mag je heel veel) en tot de volgende keer !
Groetjes Sissi
p.s When the heart is open, the sky is the limit ❤
